Ingen in Japan!

donderdag, juli 26, 2007

Ingen nog steeds in Japan!

Jaja, je knippert even met je ogen en je ziet ALWEER een nieuwe update op mijn geweldig Blog!

Hallo!?

Is daar nog iemand?

Nou ja, dan maar tegen het luchtledige kletsen.

Het is volop zomer hier in Osaka. Het regenseizoen is officieel afgelopen, en het is nu iedere dag onbewolkt en bloedheet.
Fijn? NIET ALS JE OP DE FIETS NAAR SCHOOL MOET. Vooral niet als dat een half uur duurt en je de Mount Everest moet beklimmen op het eind.
Maar ja, het is beter dan regen zullen we maar zeggen.

Het eerste semester is hier zo'n beetje tot zijn einde gekomen nu, ik heb vrijwel al mijn werkstukken ingediend (nog eentje) en ik heb nog een tentamentje klassiek Grieks (dan weet je weer waarom je in Japan zit) te gaan, en dan staat er een grote Zomervakantie van 2 maanden op mij te wachten.

Ik heb geen reisplannen, aangezien die gedwarsboomd zijn door een ongelukkig geplande vakantie van het Oudervolk, maar er wordt het een en ander aan behulpzaamheid van mij verwacht op de Uni halverwege September, en er is nog een concert rond die tijd waar ik een kaartje voor aangeboden heb gekregen, dus ik vermaak me wel. Augustug is nog vrij leeg echter.

Misschien een mooie aangelegenheid om eens wat aan mijn onderzoek te doen (niet lachen!)
Ik heb vandaag met mijn Adviseuse/Begeleidster/Akela gesproken, en die vond toch maar dat mijn onderzoek om Japanse Komedie met Nederlandse Komedie te vergelijken, hoewel vermakelijk, waarschijnlijk niet afdoende om een hele scriptie over te kunnen schrijven, vooral niet als ik hierna nog eventueel een doctorsgraad wil halen (daar ben ik nog niet over uit overigens)
Zodoende is er nu besloten, door tussenkomst van een andere leraar met wie ik voorheen een gesprek heb gehad, dat het makkelijker is om mijn onderzoek over Videogames te gaan houden, omdat daar toch mijn hart ligt, meer dan ergens anders in ieder geval, en omdat daar nog weinig onderzoek naar is gedaan, en omdat daar meer over te vertellen valt dan over een simpele vergelijking tussen Japanse en Nederlandse Humor.
Zodoende zal ik dus nu Japanse videogames gaan analyseren op inhoud, taalgebruik (in Japans, en in vertaald Engels) en culturele achtergrond, waar mijn vernieuwde Begeleider erg enthousiast over is, gezien hij zelf een specialist is in Anime (Japanse tekenfilms) en graag zijn vakgebied uit zou willen breiden tot aanverwante videogames, waar hij helaas de spreekwoordelijke Ballen verstand van heeft. En daar kom ik dus in beeld!

Hij ried me aan te proberen interviews te regelen met de producenten van games om te achterhalen met wat voor ideologie ze hun games maken, en hoe ze verteltechnieken toepassen in een medium als games, dat een stuk vrijer en interactiever is dan films en boeken, maar dit is natuurlijk een onderwerp waar ik ENORM gemotiveerd in ben, dus ik heb er zin an, zoals dat heet. Als je dan toch onderzoek moet doen, kun je het beter doen naar iets waar je ECHT in geinteresseerd bent.
Dus ik heb al wat inhoudelijke boeken over games gevonden in de prefecturale bibliotheek, vrij treurig eigenlijk hoe weinig SERIEUS inhoudelijk onderzoek er naar games is gedaan, maar dat maakt het voor mij makkelijker om iets waardevols op papier te zetten natuurlijk.
Dus de komende zomervakantie zal wel weer druk worden, maar zolang ik mijn studie met mijn hobby kan combineren klaag ik niet.
We zullen wel zien waar het Schip strandt.

En nu: Slaap!

maandag, februari 05, 2007

En een Gelukkig Nieuwjaar

Technisch gezien mag ik dat nog zeggen tot 1 juli, dus bij deze.

ZO!
EINDELIJK de langverwachte update!
En WAT voor een!

Laten we even bij het begin beginnen, want het is alweer een tijdje geleden.
Mijn laatste post ging over mijn vertrek naar Thailand en daar ben ik nu zo onderhand wel van teruggekeerd, dus laten we het daar eens over hebben.

1. Thailand

Ik heb helaas geen digitale foto's kunnen maken, omdat ik alleen wegwerpcamera'tjes had meegenomen, dus ik moet het met de analoge versie doen, en die laten zich niet zo makkelijk op het Internet zetten. Jullie zullen me dus maar moeten geloven als ik mijn volgende verhaal vertel.

Niet dat er zoveel VALT te vertellen, want het was maar een klein weekje, maar toch.
Het idee om naar Thailand te gaan kwam van de plaatselijke Oekraiener, die de zon op wou gaan zoeken, wat op zich niet zo'n slecht idee was, gezien het behoorlijk koud begon te worden in het land van de Rijzende Zon. Jaja, Rijzende ZON ja.
Eerst was het plan om naar Bali te gaan, maar uiteindelijk bleek Thailand iets voordeliger, dus hop, op naar Bangkok!
En Bangkok, dames en heren, is smerig. En dit komt van iemand die een half jaar in een studentenflat met allemaal Chinezen en Vietnamezen om zich heen heeft gewoond, dus ik WAS al wat gewend.
Er is maar 1 ding erger dan een stad waar je de kakkerlakken en ratten over straat ziet rennen, en dat is een stad waar je de ratten dood in de goot ziet liggen. Smakelijk. Nou ja, ik zeg maar zo, hij lag gelukkig netjes in de goot, en niet midden op straat.
Daar komt nog eens bij dat het enorm heet en klam is. Thailand schijnt het hele jaar door warm te zijn, en December was zeker geen uitzondering, en maar 2 seizoenen te hebben, namelijk Droog en Nat. Wij zaten in het Droge seizoen, wat waarschijnlijk net iets verkieslijker is, maar nat wordt je evengoed wel, van het zweet. Dat, gepaard met het feit dat Bangkok een centrum van uitlaatgassen en riolering is, maakt dat de lucht daar niet bepaald aangenaam is om in te ademen.
En nu zou je kunnen denken dat de slechte etherische omstandigheden misschien nog gecompenseerd zouden kunnen worden door het gastvrije en vriendelijke Thaise volk, maar het zijn allemaal asociale laaienlichters.
SERIEUS.
Ik heb nog nooit zo sterk het idee gehad dat mensen zoveel mogelijk geld uit mij probeerden te slaan (figuurlijk dan he) als in Thailand. En ik ben in China geweest! En Aalsmeer.
En dan heb ik het nog niet eens over alle kraampjes en verkopers langs de weg, dat is normaal, en eerlijk gezegd ook gewoon gezellig, behalve mannetjes die iets in je oor fluisteren over Ping Pong en vrouwtjeskatten, maar ik heb het over de plaatselijke "toeristische industrie". Ongelofelijk hoe je daar besodemieterd wordt zeg.

Op onze eerste dag waren we zo'n beetje op zoek naar een leuke tour of zo, of in ieder geval iets bezienswaardigs, en toen stuitten wij op een vriendelijke man die beweerde in dienst te zijn van weet ik wat, het klonk wel aannemelijk, en het zal ook wel WAAR geweest zijn, maar dat wil niet zeggen dat Thailand als land er niet op uit is om zoveel mogelijk geld aan hun toeristen te verdienen, en hij verwees ons naar een soort reisburo waar ene Danny the Boy ons wel zou helpen.
En Danny Boy HEEFT ons geholpen. Van ons geld af.
Het is alleen jammer dat we daar pas achterkwamen toen het te laat was.
Begrijp me niet verkeerd, het is gewoon vriendelijkheid en beleefdheid allemaal, maar intussen betaal je wel VEEL te veel.
Wij moesten pp 1500 Baht neertellen voor een tour naar een of ander museum, de Brug over de Kwai-rivier (van de film!), een olifantenrit, een tocht op een vlot over een andere rivier weer, lunch, een bezoek aan een mooie natuurlijke waterval en een ritje in een gammele trein, als ik even niks vergeet.
En Ja, dat hebben we ook allemaal netjes gehad, en daar zijn we nog goed mee afgekomen, want er waren ook mensen bij die niet eens het hele aangeboden pakket kregen, maar gewoon ergens een paar uur voor niks moesten zitten wachten, maar na een gesprek met andere toergangers bleek dat wij toch al gauw 3 keer teveel hadden betaald, waar anderen rond de 500, 600 Baht hadden betaald. Oud-Thaise Naaierij dus.
Aan het eind van de dag op de terug, zaten we op een gegeven moment met nog 2 oude Britse dametjes, rond de 70, in de bus, die ook maar (?) 650 Baht of zo hadden betaald, maar niet eens olifanten hadden gezien, toen de chauffeur op een gegeven moment zei "Hier eruit dames", terwijl we ergens midden in de stad zaten, ver verwijderd van het Hotel waar de dames verbleven. Kennelijk zat afzetten bij het Hotel niet in de prijs inbegrepen. Voor ons wel, maar ja DAAR BETAAL JE DAN OOK 3 KEER ZOVEEL VOOR.
Nou gaan Britse Dames niet zomaar zonder gevecht ten onder, maar als er iets NOG minder toegeeflijk is dan een 2 Britse Besjes dan is het wel 1 Thaise Chauffeur, en de man weigerde PERTINENT om de dames netjes af te zetten. Dus uiteindelijk zijn ze gewoon maar gedropt ergens en ik weet niet hoe ze daarna bij hun hotel zijn gekomen, maar het is een mooi voorbeeld van Thaise Service.

Of misschien Bangkokse service, want het verhaal gaat nog verder! Maar eerst gingen we een paar dagen naar Pattaya, een kustplaatsje ergens...uh...aan de kust (ik heb aardrijkskunde laten vallen) en eerlijk is eerlijk, DAAR heb ik me uitstekend vermaakt. Ik had niet verwacht dat uiteindelijk het lui-aan-het-strand-liggen gedeelte van de vakantie VERREWEG het meest interessant zou zijn, want normaal gesproken boeit me dat niet zo. Maar Pattaya is warm. En Tropisch!
Turqoise Zeeen met Palmstranden, en onderuitgezakt op een strandstoel of Hangmat met een rietje uit een kokosnoot liggen lurken. Klinkt als een Bounty reclame, maar het bestaat echt. Het weer was uitstekend, niet zo klam als in de stad, maar wel HEET, het zeewater was koel en verfrissend, en zelfs de mensen waren gewoon een stuk vriendelijker daar. Ook het Hotel waar we inzaten was degelijk, zag er netjes uit, schoon en goed verzorgd, niet zo'n BOUWVAL als die van Bangkok, en was evenwel behoorlijk goedkoop, waarschijnlijk omdat het niet direct aan de kust lag.

En zelfs na terugkeer van het strand valt er veel te genieten in Pattaya. Je kan er uitstekend eten. Thais is ERRUG lekker, of KAN het zijn, als het er zin in heeft, zelfs als je in een kustplaats zit waar voornamelijk zeevoedsel wordt geserveerd, want zelfs dat vond ik allemaal lekker.
Er is 1 grote lange straat waarvan de naam mij even ontschoten is, waar alle nachtelijke activiteiten plaatsvinden, met veel restaurant, cafe's en...uh...dat soort etablissementen

Foto van het Internet! (www.thaistudents.com)
Rose!

Uh. Op zijn zachtst gezegd heeft Thailand een levendige sex-industrie, wat de ENORME hoeveelheid ouwe vieze westerlingen wel verklaart. Serieus, ik heb daar bijna meer blanken dan Thai gezien, en het merendeel is de 60 wel gepasseerd volgens mij, en ze komen maar voor 1 ding. En wie zou Thailand zijn om ze dat ene ding niet in copieuze hoeveelheden aan te bieden? En de dames en net-niet-dames doen er ook niet moeilijk over want je hoeft maar per ongeluk hun kant op te kijken en de uitnodigingen stromen binnen. RSVP.
Gelukkig volstond het voor ons om na een flinke wandeling (het Hotel lag NIET aan de kust) een ontspannende voetmassage te genieten, een stuk goedkoper en veiliger en...uh...hygienischer. En er komt mogelijk minder olie aan te pas.

Maar goed, na een paar dagen zon, zee en strand, was het weer terug naar Bangkok, en onze laatste ervaring met het schijnheilige volk daar.

Op onze laatste dag besloten we wat te gaan toeren door Bangkok zelf en wat van de lokale bezienswaardigheden te genieten, en aangezien dat ERG veel is om te lopen, schakelden we de hulp in van een zogeheten Tuk Tuk, een soort brommer-taxi die vrij goedkoop is. Althans, KAN zijn, en dat was ie voorheen ook, maar ja, als je een toer wil doen ben je natuurlijk wat meer kwijt en dat geeft niet. Wij hadden ons laten vertellen dat, aangezien we rond de verjaardag van de Thaise Koning zaten, de Tuk Tuk chauffeurs gestimuleerd werden om zoveel mogelijk Toeristen te lokken en Thailand zoveel mogelijk te promoten, en om die reden tickets kregen om gratis benzine te kunnen tanken (later kwam ik erachter dat dit wel vaker het geval is, en niet zoveel met feestdagen te maken heeft). In ruil daarvoor moeten ze hun van het geld BULKENDE toeristen langs allerlei juweliers en dure kledingzaken slepen, om de handel tussen Thailand en het buitenland te bevorderen en zoveel mogelijk geld in het laatje te brengen.
En dat moet je NIET doen als je 2 simpele studenten in je Tuk Tuk hebt zitten.
Serieus, wij werden van de ene naar de andere juwelier gesleept, en we hadden natuurlijk totaal geen geld (of interesse) om wat te kopen, maar we MOESTEN even binnen gaan kijken van de chauffeur (ja, dat MOEST echt. Mijn vriendin is ook een keer in Thailand geweest, onder dezelfde omstandigheden maar toen in April, en die heeft pertinent geweigerd zo'n zaak binnen te gaan, dus toen is de chauffeur na een fikse ruzie er vandoor gegaan. Leuk volk!). En ik vind het op zich niet zo erg om eventjes een kijkje te nemen als ik die mensen daar blij mee maak, maar bij binnenkomst word je door het personeel gewoon WEGGESTAARD, omdat zij ook wel doorhebben dat je maar een simpel student-toeristje bent en helemaal geen geld (of interesse) hebt in al die troep. Dus de bediening was uitermate onvriendelijk en wees ons in een enkel geval zelfs de deur, en als dat zo een paar keer doorgaat van "winkel binnen - weggestaard worden - winkel uit" zelfs als je duidelijk aangeeft NIET meer naar een andere winkel te willen, maar TOCH te worden meegesleept, ja, dan loopt op zijn zachtst gezegd de spanning wel op in zo'n Tuk Tuk. Ik ben serieus zelden ZO pissig geweest als op die dag zeg.
En tot overmaat van ramp kwamen we uiteindelijk aan bij een aanlegplaats voor een pont. Wij wilden naar de overkant omdat daar iets bezienswaardigs lag, dus de man bracht ons naar een pont. Wij wilden ALLEEN naar de overkant, hoewel we het in principe niet erg hadden gevonden ook nog een tochtje over de rivier te maken of zo.
Man stapt uit Tuk Tuk en zegt "geef mij 600 Baht pp, en ik ga kaartjes halen".
Wij: "Dat is wel erg duur, dat kan vast wel goedkoper"
Man: "Neenee, 600 Baht, is goedkoop"
Wij: "Neenee, wij gaan wel even kijken wat die verkopers daar voor prijs vragen"

500 Baht

valt nog mee

Man: "Okee, 500 Baht, vooruit"
Wij: "Is nog steeds wel ERG duur voor een simpel boottochtje, vind je niet? Kan het niet ergens goedkoper?"
Man: "Nee, 500 Baht is goedkoopst"
Wij (kijken even rond): "Zullen we eens bij die VVV daar vragen of het goedkoper kan?"
Man: "NEENEENEENEENEENEENEE! 500 Baht! Nu! Bij mij kopen! Niet VVV!"

Affijn, na veel gebekvecht zijn wij de VVV binnengegaan (uitstekend gelokeerd daar trouwens) waar een charmante jonge dame ons wist te vertellen dat we wel die grote boot daar zouden kunnen nemen voor 200 BAHT (!) als we genoeg tijd hadden en ZIN IN LUNCH (!!), maar dat we net zo goed een eindje verderop een kleiner en sneller busbootje konden nemen voor 12 Baht (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

Wij terug naar man.

"Sodemieter jij eens gauw op, je mag blij zijn dat we je uberhaupt nog betalen"

We konden wel gal spuwen op dat moment.

Dus ik durf met redelijke zekerheid te zeggen dat ik NOOIT meer naar Bangkok ga.
Of het moet als overstap zijn naar Pattaya.

2. En weer terug

Gelukkig hoef je in Japan niet bang te zijn dat iedereen achter je geld aan zit, want daar zijn de prijzen sowieso al hoog genoeg. En de mensen een stuk minder crimineel.
Nou ja, vanaf dat punt was het weer terug naar het dagelijks leven, en is er niet zoveel gebeurd, afgezien dus van de voorgenoemde vriendin die zichzelf een weg in mijn leven heeft weten te banen, en omdat ik weet dat iedereen zit te SPRINGEN om meer informatie zal dat het volgende onderwerp van gesprek zijn.

De verdachte heet Kyoko Okamoto, is 32 jaar, doet NIET Woody Woodpecker na, maar werkt in de Tuin-architectuur (wat een duur woord is voor onkruid wieden, haha. Nee hoor. Daar moet ze eerst een diploma voor halen). We hebben elkaar leren kennen via het Grote Enge Internet, waar af en toe nog wel eens iets leuks gebeurt.
Ze woont in Kyoto, wat niet zo heel ver van Osaka ligt, maar toch ook weer geen afstand is om te fietsen, dus ik zit nu in mijn collegevrije periode voornamelijk bij haar thuis omdat ik toch niks beters te doen heb en zij iedere dag moet werken.

Met kerst zijn we bij een duur Frans restaurant wezen eten waar ik helaas geen degelijke foto's aan heb overgehouden, maar met Oud en Nieuw zijn we naar een Ierse Pub in Osaka geweest, omdat Westerlingen nou eenmaal veel beter zijn in het vieren van Nieuwjaar dan Japanners, en daar hebben we deze foto genomen:

Gezellig

Rara WELKE is het? Misschien wel ALLEDRIE!

Maar wacht! Het wordt nog makkelijker!

Uh. Als allereerste even een waarschuwing. Zij heeft zo haar eigen ideeen over wat mij staat, en het is haar mening dat ik het best een baard kan laten staan en mijn haar (bij gebrek aan een beter woord) kan millimeteren om de aandacht van mijn terugtrekkende haarlijn af te leiden. Aldus geschiedde! Want als man heb je toch niet echt een keus, en laten we wel wezen, NIET scheren is makkelijker dan WEL scheren, en GEEN haar is makkelijker te wassen dan...uh...WEL haar.
Dus gisteren is ze met de Tondeuze aan de slag geweest en ZIEHIER het resultaat!

De ziekte van Hedel!

Ik zeg: "Dat is geen baard, dat is iemand die zich niet gewassen heeft"
Zij zegt: "Staat je goed!"

En het bizarre is dat bijna iedereen het met haar eens lijkt te zijn, inclusief mijn begeleidster aan de Uni, die deze maand 43 wordt en vrijgezel is :D

Kyoko heeft trouwens ook een supercoole Chihuahua, echt, het woord is groter dan het beest zelf, genaamd Al Capone omdat het zo'n klein opdondertje is dat je hem wel een stoere naam MOET geven, wat vaak weer afgekort wordt tot 'Capo' door haar, en 'Kappie' of 'Sukkel' door mij.

Ik kan zo met een kartonnen doos onder een brug gaan zitten

En natuurlijk moeten we even een pose maken voor het nageslacht:

Ja, ze is ERG lang

Ik ben dus nu tijdelijk bij haar ingetrokken min of meer aangezien die gare hond mij toch leuker schijnt te vinden, en dit betekent dat ik af en toe ook gebruik mag maken van Kyoko's scooter! En DAT is dus voor het eerst in mijn LEVEN dat ik op zo'n ding heb gezeten. Vroeger wou ik er altijd wel een, totdat ik oud genoeg was om er een te KUNNEN hebben, en toen had ik zoiets van "laat maar", maar nu ik het uiteindelijk eens geprobeerd heb, bevalt het toch wel uitstekend.
Je moet eigenlijk een rijbewijs hebben hier voor zo'n ding (is dat in Nederland tegenwoordig ook zo?), omdat je toch op de openbare weg ermee moet, maar ja, BOEIEN, ik Leef op het Spreekwoordelijke Randje, en het is toch alleen maar om naar de Supermarkt te rijden. Misschien dat ik tzt nog wel mijn rijbewijs ga halen, want dat is niet zo duur, en het is toch wel handig.

Anekdote!

Laatst kwamen we terug uit Osaka en moesten we nog even ergens wat eten, en ik had zin in Shirokiya, een keten van zogeheten Izakaya, oftewel een soort Japanse eetcafes bij gebrek aan een betere term. Dus wij naar de plaatselijke vestiging, en wij zitten zo lekker te schranzen, en ineens horen we allerlei jolijt vanuit het hokje naast ons (de tafels waren gescheiden door een soort Lamellen), waar twee oudere, licht beschonken heren levendig aan het praten waren, en waar vervolgens twee jongeren, een gozer van 22 en een meiske van 20 waren aangeschoven om mee te kletsen.
En Kyoko zat zo eens te luistervinken (het blijft toch een vrouw), en toen hoorde ze de naam vallen van een Universiteit waar haar vader, die vorig jaar is overleden, ook aan heeft gezeten, en die mannetjes waren zo'n beetje van rond dezelfde leeftijd, dus zij opent zo die luxaflex om verhaal te halen, blijkt dat 1 van die mannekes al sinds de middelbare school bij haar vader in de klas heeft gezeten!
Hadden ze bij Disney toch gelijk met dat ene liedje!

Dus hop, wij ook aangeschoven, de drank vloeide rijkelijk, adressen uitgewisseld, en ik heb nog even de patser uit kunnen hangen tegenover makkelijk beinvloedbare 20-jarigen.

Jaja, lache met mij

Eind van de avond:
Kyoko: "Sorry dat ik de hele tijd met die mannetjes in gesprek ben geweest"
Ik: "Geeft niet, ik heb me prima vermaakt"
Kyoko: "Ja, dat zal best ja"

Haha.

Oude mannetjes!

Zoek de Kyoko

En als er OOIT nog eens een Japanse look-alike wordt gezocht voor Adriaan (van Bassie) dan is het die meneer rechts wel! Ongelofelijk! Ik zat hem de hele tijd maar te porren om op avontuur te gaan, maar hij mompelde iets van dat ie Robin niet alleen thuis kon laten of zo.

3. De Uni

Niet veel nieuws te melden hier, gezien we in de winterstop zitten, maar toch even de huidige stand van zaken. Ik ben laatst sinds lange tijd even met mijn begeleidster wezen praten over De Toekomst, en zij wist mij het volgende te melden:

1. Voor de Master Course moet je in totaal 32 studiepunten halen, verdeeld over 2 jaar, dus voor de sneller rekenaars is dat 16 per jaar (of gewoon alles in 1 jaar, dat mag ook), en ieder Master college is 4 (!) punten, dus dat zijn 8 vakken! Over 2 jaar! En ik dacht dat ik het DRUK zou krijgen!! :D
Nou ja, natuurlijk wel met mijn onderzoek. Ik moet ook nog even goed na gaan denken wat ik wil doen, want dat onderzoeksvoorstel waarmee ik tot nu toe door alle keuringen ben gekomen, dat heeft niemand ooit gelezen volgens mij (dat verklaart wel wat) dus in principe ben ik min of meer vrij om te onderzoeken wat ik wil, zolang het maar met Japans te maken heeft, en ik zit toch vanwege mijn scriptie in Nederland vast aan het onderwerp dialect (wat ik helemaal niet erg vind).

Het is dus gebruikelijk hier om in het eerste jaar al die 8 vakken te halen en het tweede jaar te gebruiken voor het restant van je onderzoek, en belangrijker, werk zoeken, dus zo ga ik dat ook wel doen denk ik.

2. Wat betreft de verlenging van mijn verblijf hier, daar gaan de docenten niet over, maar ze wist mij uit ervaring wel te vertellen dat als een student de toelatingsexamens gehaald heeft (en dat heb ik), dat het niet logisch zou zijn om een aanvraag tot verlenging af te wijzen, anders kun je maar 1 jaar van je Master afmaken, en dat slaat nergens op.
Met andere woorden, hoewel ik natuurlijk niks met 100% zekerheid kan zeggen, is het redelijk waarschijnlijk dat ik hier NOG een jaar kom te zitten.

He Bah.

Nou, dit was een behoorlijke update dacht ik zo, ik zit hier geloof ik alweer anderhalf uur te tikken, dus nu heb ik HONGER en ga ik weg.
Misschien dat er voor 2008 nog een update komt, dus blijf kijken!

woensdag, november 22, 2006

Even weg

Juist, om de nare kou en regen hier te ontsnappen gaan we maar eens even wat warmer oorden opzoeken de komende week. De Oekraiener kwam op het bizarre idee om maar eens een weekje naar Thailand te gaan omdat we toch tijd en geld te veel hebben (hij misschien), dus volgende week maandag vertrekt het vliegtuig naar Bangkok met toch wel zeer waarschijnlijk minstens 1 Nederlander en 1 Oekraiener aan boord.
We vliegen met de JAL, dus het is redelijk zeker dat we ook aankomen en dat we service krijgen onderweg (weg met Lufthansa!), en als alles daar ook goed gaat en we niet opgepakt worden voor de gigantische stash aan drugs die ik van plan ben in mijn achterwerk mee te smokkelen, dan zouden we de maandag daarop (4 december) weer veilig met beide benen op Japanse...eh...Eilandgrond moeten staan.

Deze periode schijnt in Thailand nog behoorlijk warm te zijn met een zeer lage kans op regen, dus waarschijnlijk hebben we het weer mee, en zo niet, erger dan Nederland of hier kan het toch niet.

Nou, misschien Engeland.

Ik heb overigens nog steeds geen eigen camera, en ook niet echt de financiele ruimte (of zin) om er een te kopen, dus het zal wel wegwerpwerk worden, wat betekent dat ik niet weet of ik foto's op de site zal kunnen gaan zetten, maar ik zal mijn best doen om in ieder geval iets te laten zien wat niet rechtstreeks uit een foldertje komt.

Op naar de Zon!

woensdag, november 01, 2006

Vrije Tijd

Heel VEEL Vrije Tijd.

En die moet gevuld worden!
En wat is er nou een betere manier om Vrije Tijd te vullen, dan door een gezellig tripje te maken naar de plaatselijke waterval?
Juist, niet ver van waar ik woon ligt het prachtige Mino Park, met de even prachtige als kleine Mino Waterval.

Ik was wel verbaasd om te zien dat er echt zo dicht bij mijn natuurlijke leefomgeving zo'n mooie pittoreske berg met zo'n mooi park lag, en...uh...een waterval, haha. Het was een aardige waterval maar HEEL veel stelde het niet voor.
Maar ja, het is water, en het valt.

Ditmaal was ik in vrouwelijk gezelschap dat bewapend was met een Digitale Camera die BIJNA net zo klein was als de waterval zelf, dus ik heb iets hogere kwaliteit foto's in de aanbieding dit keer, maar ze zijn dus wel door een vrouw genomen. Een Chinese vrouw.
Dat je het weet.

In het echt is ie kleiner

En omdat er zo'n overweldigende roep om foto's is met INGEN zelf erop, een stukje service voor de dames:

Ga toch eens OPZIJ man!

Het parkje was ook voorzien van een Tempel-achtig gevalletje, wat meestal wel het geval is met Japanse parkjes, want die dingen schieten gewoon automatisch als paddestoelen uit de grond hier. Maar het was wel een MOOI Tempel-dingetje, dus vooruit, hij mocht blijven staan, maar alleen voor deze keer.

Dit is Japan he?

En op de terugweg waren er apen! Ik was van tevoren al door iedereen gewaarschuwd dat er op deze berg apen in het wild rondliepen, dus ik was al helemaal voorbereid met mijn Harnas en Goedendag op pad om alles van mij af te slaan wat te dichtbij durfde te komen, maar er was dus geen AAP te bekennen op de heenweg.
Ik wou al op zoek gaan naar een willekeurige Japanner om het geld dat ik niet betaald had terug te vragen, maar op de terugweg kreeg ik toch waar ik uiteindelijk echt voor gekomen was (wat kan mij zo'n pisstraaltje schelen?): De Aapjes!

En HOE. Het STIKTE ervan. De ene AAP na de andere AAP zeg ik je!
En omdat ze natuurlijk wel zo'n beetje aan menselijk bezoek gewend zijn, zijn ze ook zo brutaal als de spreekwoordelijke Neten! Brutale Apen zogezegd, ahaha.
Iedereen die langskwam en ook maar iets redelijk zakvormigs in zijn handen had werd het onderwerp van nauwkeurig onderzoek, maar ik liet me niet zomaar beroven van mijn overheerlijke doos chocolade-koekjes, dus ik heb gevochten voor mijn LEVEN als een soort van Ernesto Hoost, maar dan...uh...blank.

Uiteindelijk konden we er maar 1 tegelijk op de foto krijgen, en die is dan nog maar nauwelijks belicht ook. Zo donker was het HELEMAAL niet, maar ja, je kan ook gewoon niks overlaten aan een (Chinese) vrouw met een camera. Mijn telefoon-camera deed het beter, maar het kost altijd een godsvermogen om die foto's te versturen, en mijn telefoonrekening is al hoog genoeg deze maand, dus we doen het even zo:

Rose is een mooie kleur

Dat was het wel weer even voor vandaag.
De volgende keer meer!

vrijdag, oktober 20, 2006

Ingen gaat voorlopig nergens heen

Maar dat zegt iedereen al jaren tegen me, dus dat komt ook niet als een schok.

Niet heel veel gebeurd sinds de verhuizingen 3 weken geleden, behalve dan dat ik vandaag EINDELIJK de uitslag van de Toelatingsexamens heb gehad, en dat ik:





Geslaagd ben!



Uiteraard

Van de 8 mensen die in dezelfde categorie zaten zijn er maar 4 geslaagd, waaronder dus ikzelf, en precies de 3 anderen die ik persoonlijk ken. Dus ik straal het gewoon uit op de een of andere manier, dat kan niet anders.

Dit betekent in effect dat ik dus vanaf april volgend jaar officieel de Master Course ga volgen hier, en dat heeft weer tot gevolg dat ik in aanmerking kom om mijn beurs te verlengen om de 2 jaar van die course netjes vol te kunnen maken, en...uh...iets met onderzoek of zo.

Mijn begeleidster hier heeft me overigens al laten weten dat ik beter op zoek kan gaan naar een ander (de zoveelste afwijzing door een Japanse vrouw :D ), wat mij eigenlijk alleen maar goed uitkomt, omdat ik dat eigenlijk zelf ook al wou, en ik wist niet precies hoe ik dat moest gaan brengen, dus dat scheelt weer.
Niet dat er iets met haar mis is, maar haar vakgebied ligt toch net even bezijden datgene waar ik ECHT interesse in heb (namelijk Dialect) dus het lijkt erop dat ik uiteindelijk toch nog ECHT kan gaan onderzoeken waar ik zin in heb :)

En de persoon waar ik voor terecht kan voor taalkundig onderzoek is ook een ontzettend vriendelijke en ERUDIETE (ik heb een nieuw woordenboek!) man, met wie ik wel redelijk op kan schieten, dus dat komt waarschijnlijk allemaal nog wel goed, tenzij niet.

Maar nu: Feest!
Uh...ik bedoel...studeren

Juist.

vrijdag, september 29, 2006

I like to Move It.

ZZZZZZZZzzzzzzooooooooooo!

Het is gebeurd! De Grote Verhuizing is achter de spreekwoordelijke rug, en ik ben niet langer meer een inwoner van dat oude bouwvallige krot bovenop die berg, maar ik bezit (=huur) nu mijn EIGEN (=gehuurde) appartement in het wonderschone Minoh Centrum, voorzien van ALLE gemakken, zoals asfaltering.

Het heeft eventjes wat zweet en moeite gekost, maar de verhuizing is zonder problemen verlopen, en ik ben eigenlijk wel blij met mijn nieuwe pandje. Een mooi hoekkamer, die ook nog eens uitsteekt buiten de rest van het appartement, wat dus min of meer betekent dat ik geen buren heb, behalve 1 onderbuur, maar die zal meer last van mij hebben dan ik van hem, ahaha.

Ziehier den foto:

Kom maar op met die aardbevingen

Dat is dus mijn kamer zo'n beetje in het centrum van die foto. Geinig optrekje, en relatief gezien helemaal niet duur, als je nagaat dat dit Japan is (Osaka nog wel) en dat het compleet van meubilair voorzien was, inclusief bed (met beddegoed), waterkoker, magnetron, twee tafeltjes met twee stoeltjes, 1 TV (met Kabelaansluiting, wat betekent dat ik nu NAAST de reguliere 6 zenders nog eens zo'n 5 andere zenders kan ontvangen met ALLEEN maar Tell-sell achtige troep! Woohoo!), badkamer met toilet, keuken met gasstelletje, wasmachine EN een gratis doos tissues wat natuurlijk niet mag ontbreken in de kamer van een eenzame student.

Het is dus een hoekkamertje, wat betekent dat ik overdag lekker veel licht heb en een mooi uitzicht, maar jammer genoeg ook dat ik 's avonds vervelend veel licht heb (er staat een Lantaarnpaal zo'n beetje PA(A)L voor mijn raam) en dat er meer ingangen zijn voor ongedierte om binnen te komen.
Ziehier!

Bright Light!Bright Light!

Het bed is voorzien van een vrij dunne Futon aan de onderkant, en voor de rest is het gemaakt van KEIHARD STAAL, dus dat is echt SUPERRELAXED. Ik denk dat ik vandaag nog even een lekker matrasje of iets dergelijks erbij koop.
Voorts heb ik nog een leuk balkonnetje, wat ik kan gaan gebruiken voor het Drogen van Den Wasch, omdat ik helaas geen droger meer tot mijn beschikking heb, dus daarvoor moet ik ook nog even een constructie zien te vervaardigen, dus ik kan mijn lol nog op de komende tijd, ondanks het feit dat de Grote Toelatingsch-Examensch 2006 (tm) alweer voor de deur staan (volgende week zaterdag), en ik nog steeds niet echt de indruk heb dat ik uberhaupt iets weet.
Maar ja, Wij Zien Wel.

Over zien gesproken, ik heb ook een leuk balkonnetje dus, en van daaruit heb ik het volgende uit- danwel aanzicht:

Ondergrondse stroomkabels kennen ze hier niet

Een typisch Japansch Woonwijk Tafereeltje. Niet zo imposant als het uitzicht dat ik in mijn Dorm kamer had, maar dat komt dan ook omdat hier WEL een vorm van Civilisatie is doorgebroken. Althans, 1 die uit meer bestaat dan slechts een kolonie kakkerlakken.

Voor de rest zit ik zo'n beetje om de hoek van het Stadhuis, dat gelegen is aan de Aorta van Minoh, dus in de omgeving is zo'n beetje ALLES wat ik nodig heb, inclusief Karaoke-bar, Videotheek, Supermarkt, Convenience Stores, VEEL verschillende soorten restaurants, De Mac, de Kentucky en de MisDo, het Station, een 100 Yen shop en....EEN HAIRSTYLER, joepie.

Dus ik zit wel even goed hier, lijkt me zo.

En nu: Nog Meer Boodschappen!

PS: Omdat ik van plan ben om me de komende week met mijn boeken op te sluiten in mijn kamer en al het contact met de buitenwereld af te kappen teneinde een bevredigend resultaat te bereiken op mijn niet-onbelangrijke examen volgende week, kan het zijn dat ik dus NIET reageer op E-mail naar mijn vaste adres.
Als er iets is, mail dan dus naar mijn TELEFOON; en ik raad jullie aan dat iedere 5 minuten te doen, want dat is natuurlijk grappig.

En nu weg!

woensdag, september 06, 2006

Alweer een Update!

WOW!

Vorige week heb ik eindelijk na veel pijn en moeite alle papieren in kunnen leveren die benodigd zijn voor de aanmeldingsprocedure voor de Master Course hier aan de Osaka University of Foreign Languages and Studies (OUFLS!), en dat was me het papierwerk weer wel, het leek verdorie wel of ik een paarse opblaaskrokodil terug kwam vragen.

Maar goed, het benodigde werkstuk was af (en redelijk goed bevonden door mijn begeleidster), alles HERINGEVULD met Pen nadat ik zo voorzienig was geweest om de formulieren in potlood in te vullen WAT DUS HELEMAAL NIET MOCHT (SCHRIJF dat dan ergens!), en zelfs de kleurenkopieen van mijn Leidse Diploma en Cijferlijst waren ZO overtuigend dat ze geaccepteerd zijn als originelen, maar daar wil ik het verder MET NIEMAND over hebben :D

DUS! Was het tijd om eens wat aan ontspanning te doen, ondanks het feit dat de Grote Toelatingsexamens op 7 Oktober ook alweer voor de deur staan, maar ja, JE KAN NIET AAN DE GANG BLIJVEN natuurlijk.
Enige rust leek mij wel op zijn plaats in deze hektische dagen, dus ben ik met de plaatselijke Oekrainer (Ik weet nog STEEDS niet waar het ligt!) naar het niet-al-te-plaatselijke Strand getogen om wat Zon te Vangen, alsmede wat Zee en Golven, en vooral VEEL water in mijn oor. Wat zegt U?
We zijn gezellig naar het Strand geweest in een klein pittoresk GAT genaamd Isonoura, wat letterlijk "Achter de Kust" betekent, toepasselijker kan het niet, en verlatener en leger ook niet. Het had wel een mooi-gelegen station:

Als ik de andere kant op had geschoten had je het industriegebied gezien

Dit dorpje, als het dat mag heten, ligt in de Wakayama Prefectuur, wat direct onder Osaka ligt en het was dus maar een luttele 2 uur met de trein in totaal, wat helemaal niet slecht is, maar dus wel betekent dat het echt van alle Beschaving verlaten is. Er waren erg weinig mensen, en zij DIE er waren, waren van middelbare leeftijd met lastige kinderen, of gewoon lelijk.

Zuid-Frankrijk is het niet

Maar we gingen natuurlijk voor de ZEE, ahum, en DIE was er in overvloed. Gelegen aan de rand van een aantrekkelijk industriegebied, met grote Olietankers aan de Horizon, was het een genot om te zwemmen te midden van...uh...Zand en Stenen.
Nou ja, het water was lekker koel en het deed de hitte vergeten, dus dat was goed.
Nou ben ik behoorlijk verwend door al die jaren in Zuid-Frankrijk, dus de golven waren niet echt om over naar huis te schrijven. Af en toe een klein kabbelend dingetje dat wanhopig probeerde het hoofd boven de rest van het water uit te steken, waarop iedere doodverveelde surfer zich op zijn bodyboard oprichtte met een twinkeling van hoop in de ogen die echter al gauw werd gesmoord door het feit dat de golf alweer was gaan liggen.

Ach ja, in ieder geval kan het niet misgaan met een Zonsondergang, en met een strand op het Westen zaten we in ieder geval goed.

Zon!

Het feit dat er een bergketen in de weg zat verhinderde ons ervan om de zon echt in de zee te zien zakken, maar daar werd het niet minder mooi om, want Bergen zijn ook....uh....een geologisch verschijnsel.

Na een nacht te hebben verbleven in de hoofstad van Wakayama: Wakayama (zo zie je maar weer dat Nederlanders niet de enige zijn met weinig fantasie in het benamen van Provincies en Hoofdsteden), en Stad die ook COMPLEET gespeend was van enig leven, wat ons wel weer geholpen heeft goedkoop een degelijk Hotel te bemachtigen, zijn we NOG een dag naar hetzelfde strand geweest, want we zijn nou eenmaal hardleers.

De dag DAAROP echter, zijn we (weer) naar Nagashima Spaland geweest, het Pretpark waarover ik hieronder ook al berichtte, maar ditmaal hebben we gebruik gemaakt van het Tropisch Zwemparadijs Gedeelte, dat helemaal niet verkeerd was.
VEEL glijbanen, varierend in lengte en steilheid, deden me heel erg denken aan die goeie ouwe tijd in Amerika (3 weken) toen we naar Wet & Wild zijn geweest, daar had het erg veel van weg, en dat is goed.
De omgeving was ook niet te versmaden, en dan laat ik aan de verbeelding over of ik het heb over allerlei Achtbanen eromheen of over de vele slanke schaarsgeklede Deernes die rondliepen. Golfbewegingen zat in ieder geval.

Weer eens wat anders dan Duinrell

En aan het eind van de dag even langs Nagoya geweest om wat te eten, wat voor de rest ook niks bijzonders was (de positiviteit straalt er weer vanaf vandaag :D )

Nagoya is....een stad

En nu moet ik ophangen want de computerruimte gaat weer dicht. Deze week nog een avondje eten bij het plaatselijke Nederlandse Restaurant (ja echt!), een dagje schranzen met een groepje vriendinnen, en STOFZUIGEN! Joepie!