Alweer een Update!
WOW!
Vorige week heb ik eindelijk na veel pijn en moeite alle papieren in kunnen leveren die benodigd zijn voor de aanmeldingsprocedure voor de Master Course hier aan de Osaka University of Foreign Languages and Studies (OUFLS!), en dat was me het papierwerk weer wel, het leek verdorie wel of ik een paarse opblaaskrokodil terug kwam vragen.
Maar goed, het benodigde werkstuk was af (en redelijk goed bevonden door mijn begeleidster), alles HERINGEVULD met Pen nadat ik zo voorzienig was geweest om de formulieren in potlood in te vullen WAT DUS HELEMAAL NIET MOCHT (SCHRIJF dat dan ergens!), en zelfs de kleurenkopieen van mijn Leidse Diploma en Cijferlijst waren ZO overtuigend dat ze geaccepteerd zijn als originelen, maar daar wil ik het verder MET NIEMAND over hebben :D
DUS! Was het tijd om eens wat aan ontspanning te doen, ondanks het feit dat de Grote Toelatingsexamens op 7 Oktober ook alweer voor de deur staan, maar ja, JE KAN NIET AAN DE GANG BLIJVEN natuurlijk.
Enige rust leek mij wel op zijn plaats in deze hektische dagen, dus ben ik met de plaatselijke Oekrainer (Ik weet nog STEEDS niet waar het ligt!) naar het niet-al-te-plaatselijke Strand getogen om wat Zon te Vangen, alsmede wat Zee en Golven, en vooral VEEL water in mijn oor. Wat zegt U?
We zijn gezellig naar het Strand geweest in een klein pittoresk GAT genaamd Isonoura, wat letterlijk "Achter de Kust" betekent, toepasselijker kan het niet, en verlatener en leger ook niet. Het had wel een mooi-gelegen station:
Dit dorpje, als het dat mag heten, ligt in de Wakayama Prefectuur, wat direct onder Osaka ligt en het was dus maar een luttele 2 uur met de trein in totaal, wat helemaal niet slecht is, maar dus wel betekent dat het echt van alle Beschaving verlaten is. Er waren erg weinig mensen, en zij DIE er waren, waren van middelbare leeftijd met lastige kinderen, of gewoon lelijk.
Maar we gingen natuurlijk voor de ZEE, ahum, en DIE was er in overvloed. Gelegen aan de rand van een aantrekkelijk industriegebied, met grote Olietankers aan de Horizon, was het een genot om te zwemmen te midden van...uh...Zand en Stenen.
Nou ja, het water was lekker koel en het deed de hitte vergeten, dus dat was goed.
Nou ben ik behoorlijk verwend door al die jaren in Zuid-Frankrijk, dus de golven waren niet echt om over naar huis te schrijven. Af en toe een klein kabbelend dingetje dat wanhopig probeerde het hoofd boven de rest van het water uit te steken, waarop iedere doodverveelde surfer zich op zijn bodyboard oprichtte met een twinkeling van hoop in de ogen die echter al gauw werd gesmoord door het feit dat de golf alweer was gaan liggen.
Ach ja, in ieder geval kan het niet misgaan met een Zonsondergang, en met een strand op het Westen zaten we in ieder geval goed.
Het feit dat er een bergketen in de weg zat verhinderde ons ervan om de zon echt in de zee te zien zakken, maar daar werd het niet minder mooi om, want Bergen zijn ook....uh....een geologisch verschijnsel.
Na een nacht te hebben verbleven in de hoofstad van Wakayama: Wakayama (zo zie je maar weer dat Nederlanders niet de enige zijn met weinig fantasie in het benamen van Provincies en Hoofdsteden), en Stad die ook COMPLEET gespeend was van enig leven, wat ons wel weer geholpen heeft goedkoop een degelijk Hotel te bemachtigen, zijn we NOG een dag naar hetzelfde strand geweest, want we zijn nou eenmaal hardleers.
De dag DAAROP echter, zijn we (weer) naar Nagashima Spaland geweest, het Pretpark waarover ik hieronder ook al berichtte, maar ditmaal hebben we gebruik gemaakt van het Tropisch Zwemparadijs Gedeelte, dat helemaal niet verkeerd was.
VEEL glijbanen, varierend in lengte en steilheid, deden me heel erg denken aan die goeie ouwe tijd in Amerika (3 weken) toen we naar Wet & Wild zijn geweest, daar had het erg veel van weg, en dat is goed.
De omgeving was ook niet te versmaden, en dan laat ik aan de verbeelding over of ik het heb over allerlei Achtbanen eromheen of over de vele slanke schaarsgeklede Deernes die rondliepen. Golfbewegingen zat in ieder geval.
En aan het eind van de dag even langs Nagoya geweest om wat te eten, wat voor de rest ook niks bijzonders was (de positiviteit straalt er weer vanaf vandaag :D )
En nu moet ik ophangen want de computerruimte gaat weer dicht. Deze week nog een avondje eten bij het plaatselijke Nederlandse Restaurant (ja echt!), een dagje schranzen met een groepje vriendinnen, en STOFZUIGEN! Joepie!
Vorige week heb ik eindelijk na veel pijn en moeite alle papieren in kunnen leveren die benodigd zijn voor de aanmeldingsprocedure voor de Master Course hier aan de Osaka University of Foreign Languages and Studies (OUFLS!), en dat was me het papierwerk weer wel, het leek verdorie wel of ik een paarse opblaaskrokodil terug kwam vragen.
Maar goed, het benodigde werkstuk was af (en redelijk goed bevonden door mijn begeleidster), alles HERINGEVULD met Pen nadat ik zo voorzienig was geweest om de formulieren in potlood in te vullen WAT DUS HELEMAAL NIET MOCHT (SCHRIJF dat dan ergens!), en zelfs de kleurenkopieen van mijn Leidse Diploma en Cijferlijst waren ZO overtuigend dat ze geaccepteerd zijn als originelen, maar daar wil ik het verder MET NIEMAND over hebben :D
DUS! Was het tijd om eens wat aan ontspanning te doen, ondanks het feit dat de Grote Toelatingsexamens op 7 Oktober ook alweer voor de deur staan, maar ja, JE KAN NIET AAN DE GANG BLIJVEN natuurlijk.
Enige rust leek mij wel op zijn plaats in deze hektische dagen, dus ben ik met de plaatselijke Oekrainer (Ik weet nog STEEDS niet waar het ligt!) naar het niet-al-te-plaatselijke Strand getogen om wat Zon te Vangen, alsmede wat Zee en Golven, en vooral VEEL water in mijn oor. Wat zegt U?
We zijn gezellig naar het Strand geweest in een klein pittoresk GAT genaamd Isonoura, wat letterlijk "Achter de Kust" betekent, toepasselijker kan het niet, en verlatener en leger ook niet. Het had wel een mooi-gelegen station:
Dit dorpje, als het dat mag heten, ligt in de Wakayama Prefectuur, wat direct onder Osaka ligt en het was dus maar een luttele 2 uur met de trein in totaal, wat helemaal niet slecht is, maar dus wel betekent dat het echt van alle Beschaving verlaten is. Er waren erg weinig mensen, en zij DIE er waren, waren van middelbare leeftijd met lastige kinderen, of gewoon lelijk.
Maar we gingen natuurlijk voor de ZEE, ahum, en DIE was er in overvloed. Gelegen aan de rand van een aantrekkelijk industriegebied, met grote Olietankers aan de Horizon, was het een genot om te zwemmen te midden van...uh...Zand en Stenen.
Nou ja, het water was lekker koel en het deed de hitte vergeten, dus dat was goed.
Nou ben ik behoorlijk verwend door al die jaren in Zuid-Frankrijk, dus de golven waren niet echt om over naar huis te schrijven. Af en toe een klein kabbelend dingetje dat wanhopig probeerde het hoofd boven de rest van het water uit te steken, waarop iedere doodverveelde surfer zich op zijn bodyboard oprichtte met een twinkeling van hoop in de ogen die echter al gauw werd gesmoord door het feit dat de golf alweer was gaan liggen.
Ach ja, in ieder geval kan het niet misgaan met een Zonsondergang, en met een strand op het Westen zaten we in ieder geval goed.
Het feit dat er een bergketen in de weg zat verhinderde ons ervan om de zon echt in de zee te zien zakken, maar daar werd het niet minder mooi om, want Bergen zijn ook....uh....een geologisch verschijnsel.
Na een nacht te hebben verbleven in de hoofstad van Wakayama: Wakayama (zo zie je maar weer dat Nederlanders niet de enige zijn met weinig fantasie in het benamen van Provincies en Hoofdsteden), en Stad die ook COMPLEET gespeend was van enig leven, wat ons wel weer geholpen heeft goedkoop een degelijk Hotel te bemachtigen, zijn we NOG een dag naar hetzelfde strand geweest, want we zijn nou eenmaal hardleers.
De dag DAAROP echter, zijn we (weer) naar Nagashima Spaland geweest, het Pretpark waarover ik hieronder ook al berichtte, maar ditmaal hebben we gebruik gemaakt van het Tropisch Zwemparadijs Gedeelte, dat helemaal niet verkeerd was.
VEEL glijbanen, varierend in lengte en steilheid, deden me heel erg denken aan die goeie ouwe tijd in Amerika (3 weken) toen we naar Wet & Wild zijn geweest, daar had het erg veel van weg, en dat is goed.
De omgeving was ook niet te versmaden, en dan laat ik aan de verbeelding over of ik het heb over allerlei Achtbanen eromheen of over de vele slanke schaarsgeklede Deernes die rondliepen. Golfbewegingen zat in ieder geval.
En aan het eind van de dag even langs Nagoya geweest om wat te eten, wat voor de rest ook niks bijzonders was (de positiviteit straalt er weer vanaf vandaag :D )
En nu moet ik ophangen want de computerruimte gaat weer dicht. Deze week nog een avondje eten bij het plaatselijke Nederlandse Restaurant (ja echt!), een dagje schranzen met een groepje vriendinnen, en STOFZUIGEN! Joepie!
posted by Ingen! at
5:45 p.m.
2 Comments:
Ha Broer, goed om weer even van je te lezen. Vroeg me al af of je door een tyfoon weggeblazen was...
Hier alles wel, ons pap & mam zitten lekker in de zon in Oostenrijk en vertrekken morgen weer naar het nog zonniger Rome waar ze ook John & Toos gaan treffen. Ik ben ondertussen weer met de studie begonnen, dus mijn relaxte dagen zijn weer over. Ik ga trouwens vanvond bij Joyce Fortgens op visite. We hebben elkaar via Hyves weer gevonden, dus dat is wel leuk, eens even een beetje bijkletsen. Volgend weeks is opa trouwens jarig (de 15e) dan weet je dat. Ik zal je ook nog ff een mailtje sturen met een kaart van Europa, dan weet je meteen waar je vriend vandaan komt. Hou je haaks. x Eef
By
Anoniem, at 9:45 p.m.
Hoi Tim, we zijn weer save and sound thuis gekomen vandaag. Hoe is het met de woningzoekerij? Het is al bijna eind van de maand dus..... Mooie foto's van je uitje trouwens. Hier verder alles ok. Ik mail je deze week nog wel even.Kus
By
Anoniem, at 4:41 a.m.
Een reactie posten
<< Home