En een Gelukkig Nieuwjaar

Technisch gezien mag ik dat nog zeggen tot 1 juli, dus bij deze.

ZO!
EINDELIJK de langverwachte update!
En WAT voor een!

Laten we even bij het begin beginnen, want het is alweer een tijdje geleden.
Mijn laatste post ging over mijn vertrek naar Thailand en daar ben ik nu zo onderhand wel van teruggekeerd, dus laten we het daar eens over hebben.

1. Thailand

Ik heb helaas geen digitale foto's kunnen maken, omdat ik alleen wegwerpcamera'tjes had meegenomen, dus ik moet het met de analoge versie doen, en die laten zich niet zo makkelijk op het Internet zetten. Jullie zullen me dus maar moeten geloven als ik mijn volgende verhaal vertel.

Niet dat er zoveel VALT te vertellen, want het was maar een klein weekje, maar toch.
Het idee om naar Thailand te gaan kwam van de plaatselijke Oekraiener, die de zon op wou gaan zoeken, wat op zich niet zo'n slecht idee was, gezien het behoorlijk koud begon te worden in het land van de Rijzende Zon. Jaja, Rijzende ZON ja.
Eerst was het plan om naar Bali te gaan, maar uiteindelijk bleek Thailand iets voordeliger, dus hop, op naar Bangkok!
En Bangkok, dames en heren, is smerig. En dit komt van iemand die een half jaar in een studentenflat met allemaal Chinezen en Vietnamezen om zich heen heeft gewoond, dus ik WAS al wat gewend.
Er is maar 1 ding erger dan een stad waar je de kakkerlakken en ratten over straat ziet rennen, en dat is een stad waar je de ratten dood in de goot ziet liggen. Smakelijk. Nou ja, ik zeg maar zo, hij lag gelukkig netjes in de goot, en niet midden op straat.
Daar komt nog eens bij dat het enorm heet en klam is. Thailand schijnt het hele jaar door warm te zijn, en December was zeker geen uitzondering, en maar 2 seizoenen te hebben, namelijk Droog en Nat. Wij zaten in het Droge seizoen, wat waarschijnlijk net iets verkieslijker is, maar nat wordt je evengoed wel, van het zweet. Dat, gepaard met het feit dat Bangkok een centrum van uitlaatgassen en riolering is, maakt dat de lucht daar niet bepaald aangenaam is om in te ademen.
En nu zou je kunnen denken dat de slechte etherische omstandigheden misschien nog gecompenseerd zouden kunnen worden door het gastvrije en vriendelijke Thaise volk, maar het zijn allemaal asociale laaienlichters.
SERIEUS.
Ik heb nog nooit zo sterk het idee gehad dat mensen zoveel mogelijk geld uit mij probeerden te slaan (figuurlijk dan he) als in Thailand. En ik ben in China geweest! En Aalsmeer.
En dan heb ik het nog niet eens over alle kraampjes en verkopers langs de weg, dat is normaal, en eerlijk gezegd ook gewoon gezellig, behalve mannetjes die iets in je oor fluisteren over Ping Pong en vrouwtjeskatten, maar ik heb het over de plaatselijke "toeristische industrie". Ongelofelijk hoe je daar besodemieterd wordt zeg.

Op onze eerste dag waren we zo'n beetje op zoek naar een leuke tour of zo, of in ieder geval iets bezienswaardigs, en toen stuitten wij op een vriendelijke man die beweerde in dienst te zijn van weet ik wat, het klonk wel aannemelijk, en het zal ook wel WAAR geweest zijn, maar dat wil niet zeggen dat Thailand als land er niet op uit is om zoveel mogelijk geld aan hun toeristen te verdienen, en hij verwees ons naar een soort reisburo waar ene Danny the Boy ons wel zou helpen.
En Danny Boy HEEFT ons geholpen. Van ons geld af.
Het is alleen jammer dat we daar pas achterkwamen toen het te laat was.
Begrijp me niet verkeerd, het is gewoon vriendelijkheid en beleefdheid allemaal, maar intussen betaal je wel VEEL te veel.
Wij moesten pp 1500 Baht neertellen voor een tour naar een of ander museum, de Brug over de Kwai-rivier (van de film!), een olifantenrit, een tocht op een vlot over een andere rivier weer, lunch, een bezoek aan een mooie natuurlijke waterval en een ritje in een gammele trein, als ik even niks vergeet.
En Ja, dat hebben we ook allemaal netjes gehad, en daar zijn we nog goed mee afgekomen, want er waren ook mensen bij die niet eens het hele aangeboden pakket kregen, maar gewoon ergens een paar uur voor niks moesten zitten wachten, maar na een gesprek met andere toergangers bleek dat wij toch al gauw 3 keer teveel hadden betaald, waar anderen rond de 500, 600 Baht hadden betaald. Oud-Thaise Naaierij dus.
Aan het eind van de dag op de terug, zaten we op een gegeven moment met nog 2 oude Britse dametjes, rond de 70, in de bus, die ook maar (?) 650 Baht of zo hadden betaald, maar niet eens olifanten hadden gezien, toen de chauffeur op een gegeven moment zei "Hier eruit dames", terwijl we ergens midden in de stad zaten, ver verwijderd van het Hotel waar de dames verbleven. Kennelijk zat afzetten bij het Hotel niet in de prijs inbegrepen. Voor ons wel, maar ja DAAR BETAAL JE DAN OOK 3 KEER ZOVEEL VOOR.
Nou gaan Britse Dames niet zomaar zonder gevecht ten onder, maar als er iets NOG minder toegeeflijk is dan een 2 Britse Besjes dan is het wel 1 Thaise Chauffeur, en de man weigerde PERTINENT om de dames netjes af te zetten. Dus uiteindelijk zijn ze gewoon maar gedropt ergens en ik weet niet hoe ze daarna bij hun hotel zijn gekomen, maar het is een mooi voorbeeld van Thaise Service.

Of misschien Bangkokse service, want het verhaal gaat nog verder! Maar eerst gingen we een paar dagen naar Pattaya, een kustplaatsje ergens...uh...aan de kust (ik heb aardrijkskunde laten vallen) en eerlijk is eerlijk, DAAR heb ik me uitstekend vermaakt. Ik had niet verwacht dat uiteindelijk het lui-aan-het-strand-liggen gedeelte van de vakantie VERREWEG het meest interessant zou zijn, want normaal gesproken boeit me dat niet zo. Maar Pattaya is warm. En Tropisch!
Turqoise Zeeen met Palmstranden, en onderuitgezakt op een strandstoel of Hangmat met een rietje uit een kokosnoot liggen lurken. Klinkt als een Bounty reclame, maar het bestaat echt. Het weer was uitstekend, niet zo klam als in de stad, maar wel HEET, het zeewater was koel en verfrissend, en zelfs de mensen waren gewoon een stuk vriendelijker daar. Ook het Hotel waar we inzaten was degelijk, zag er netjes uit, schoon en goed verzorgd, niet zo'n BOUWVAL als die van Bangkok, en was evenwel behoorlijk goedkoop, waarschijnlijk omdat het niet direct aan de kust lag.

En zelfs na terugkeer van het strand valt er veel te genieten in Pattaya. Je kan er uitstekend eten. Thais is ERRUG lekker, of KAN het zijn, als het er zin in heeft, zelfs als je in een kustplaats zit waar voornamelijk zeevoedsel wordt geserveerd, want zelfs dat vond ik allemaal lekker.
Er is 1 grote lange straat waarvan de naam mij even ontschoten is, waar alle nachtelijke activiteiten plaatsvinden, met veel restaurant, cafe's en...uh...dat soort etablissementen

Foto van het Internet! (www.thaistudents.com)


Uh. Op zijn zachtst gezegd heeft Thailand een levendige sex-industrie, wat de ENORME hoeveelheid ouwe vieze westerlingen wel verklaart. Serieus, ik heb daar bijna meer blanken dan Thai gezien, en het merendeel is de 60 wel gepasseerd volgens mij, en ze komen maar voor 1 ding. En wie zou Thailand zijn om ze dat ene ding niet in copieuze hoeveelheden aan te bieden? En de dames en net-niet-dames doen er ook niet moeilijk over want je hoeft maar per ongeluk hun kant op te kijken en de uitnodigingen stromen binnen. RSVP.
Gelukkig volstond het voor ons om na een flinke wandeling (het Hotel lag NIET aan de kust) een ontspannende voetmassage te genieten, een stuk goedkoper en veiliger en...uh...hygienischer. En er komt mogelijk minder olie aan te pas.

Maar goed, na een paar dagen zon, zee en strand, was het weer terug naar Bangkok, en onze laatste ervaring met het schijnheilige volk daar.

Op onze laatste dag besloten we wat te gaan toeren door Bangkok zelf en wat van de lokale bezienswaardigheden te genieten, en aangezien dat ERG veel is om te lopen, schakelden we de hulp in van een zogeheten Tuk Tuk, een soort brommer-taxi die vrij goedkoop is. Althans, KAN zijn, en dat was ie voorheen ook, maar ja, als je een toer wil doen ben je natuurlijk wat meer kwijt en dat geeft niet. Wij hadden ons laten vertellen dat, aangezien we rond de verjaardag van de Thaise Koning zaten, de Tuk Tuk chauffeurs gestimuleerd werden om zoveel mogelijk Toeristen te lokken en Thailand zoveel mogelijk te promoten, en om die reden tickets kregen om gratis benzine te kunnen tanken (later kwam ik erachter dat dit wel vaker het geval is, en niet zoveel met feestdagen te maken heeft). In ruil daarvoor moeten ze hun van het geld BULKENDE toeristen langs allerlei juweliers en dure kledingzaken slepen, om de handel tussen Thailand en het buitenland te bevorderen en zoveel mogelijk geld in het laatje te brengen.
En dat moet je NIET doen als je 2 simpele studenten in je Tuk Tuk hebt zitten.
Serieus, wij werden van de ene naar de andere juwelier gesleept, en we hadden natuurlijk totaal geen geld (of interesse) om wat te kopen, maar we MOESTEN even binnen gaan kijken van de chauffeur (ja, dat MOEST echt. Mijn vriendin is ook een keer in Thailand geweest, onder dezelfde omstandigheden maar toen in April, en die heeft pertinent geweigerd zo'n zaak binnen te gaan, dus toen is de chauffeur na een fikse ruzie er vandoor gegaan. Leuk volk!). En ik vind het op zich niet zo erg om eventjes een kijkje te nemen als ik die mensen daar blij mee maak, maar bij binnenkomst word je door het personeel gewoon WEGGESTAARD, omdat zij ook wel doorhebben dat je maar een simpel student-toeristje bent en helemaal geen geld (of interesse) hebt in al die troep. Dus de bediening was uitermate onvriendelijk en wees ons in een enkel geval zelfs de deur, en als dat zo een paar keer doorgaat van "winkel binnen - weggestaard worden - winkel uit" zelfs als je duidelijk aangeeft NIET meer naar een andere winkel te willen, maar TOCH te worden meegesleept, ja, dan loopt op zijn zachtst gezegd de spanning wel op in zo'n Tuk Tuk. Ik ben serieus zelden ZO pissig geweest als op die dag zeg.
En tot overmaat van ramp kwamen we uiteindelijk aan bij een aanlegplaats voor een pont. Wij wilden naar de overkant omdat daar iets bezienswaardigs lag, dus de man bracht ons naar een pont. Wij wilden ALLEEN naar de overkant, hoewel we het in principe niet erg hadden gevonden ook nog een tochtje over de rivier te maken of zo.
Man stapt uit Tuk Tuk en zegt "geef mij 600 Baht pp, en ik ga kaartjes halen".
Wij: "Dat is wel erg duur, dat kan vast wel goedkoper"
Man: "Neenee, 600 Baht, is goedkoop"
Wij: "Neenee, wij gaan wel even kijken wat die verkopers daar voor prijs vragen"

500 Baht

valt nog mee

Man: "Okee, 500 Baht, vooruit"
Wij: "Is nog steeds wel ERG duur voor een simpel boottochtje, vind je niet? Kan het niet ergens goedkoper?"
Man: "Nee, 500 Baht is goedkoopst"
Wij (kijken even rond): "Zullen we eens bij die VVV daar vragen of het goedkoper kan?"
Man: "NEENEENEENEENEENEENEE! 500 Baht! Nu! Bij mij kopen! Niet VVV!"

Affijn, na veel gebekvecht zijn wij de VVV binnengegaan (uitstekend gelokeerd daar trouwens) waar een charmante jonge dame ons wist te vertellen dat we wel die grote boot daar zouden kunnen nemen voor 200 BAHT (!) als we genoeg tijd hadden en ZIN IN LUNCH (!!), maar dat we net zo goed een eindje verderop een kleiner en sneller busbootje konden nemen voor 12 Baht (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

Wij terug naar man.

"Sodemieter jij eens gauw op, je mag blij zijn dat we je uberhaupt nog betalen"

We konden wel gal spuwen op dat moment.

Dus ik durf met redelijke zekerheid te zeggen dat ik NOOIT meer naar Bangkok ga.
Of het moet als overstap zijn naar Pattaya.

2. En weer terug

Gelukkig hoef je in Japan niet bang te zijn dat iedereen achter je geld aan zit, want daar zijn de prijzen sowieso al hoog genoeg. En de mensen een stuk minder crimineel.
Nou ja, vanaf dat punt was het weer terug naar het dagelijks leven, en is er niet zoveel gebeurd, afgezien dus van de voorgenoemde vriendin die zichzelf een weg in mijn leven heeft weten te banen, en omdat ik weet dat iedereen zit te SPRINGEN om meer informatie zal dat het volgende onderwerp van gesprek zijn.

De verdachte heet Kyoko Okamoto, is 32 jaar, doet NIET Woody Woodpecker na, maar werkt in de Tuin-architectuur (wat een duur woord is voor onkruid wieden, haha. Nee hoor. Daar moet ze eerst een diploma voor halen). We hebben elkaar leren kennen via het Grote Enge Internet, waar af en toe nog wel eens iets leuks gebeurt.
Ze woont in Kyoto, wat niet zo heel ver van Osaka ligt, maar toch ook weer geen afstand is om te fietsen, dus ik zit nu in mijn collegevrije periode voornamelijk bij haar thuis omdat ik toch niks beters te doen heb en zij iedere dag moet werken.

Met kerst zijn we bij een duur Frans restaurant wezen eten waar ik helaas geen degelijke foto's aan heb overgehouden, maar met Oud en Nieuw zijn we naar een Ierse Pub in Osaka geweest, omdat Westerlingen nou eenmaal veel beter zijn in het vieren van Nieuwjaar dan Japanners, en daar hebben we deze foto genomen:



Rara WELKE is het? Misschien wel ALLEDRIE!

Maar wacht! Het wordt nog makkelijker!

Uh. Als allereerste even een waarschuwing. Zij heeft zo haar eigen ideeen over wat mij staat, en het is haar mening dat ik het best een baard kan laten staan en mijn haar (bij gebrek aan een beter woord) kan millimeteren om de aandacht van mijn terugtrekkende haarlijn af te leiden. Aldus geschiedde! Want als man heb je toch niet echt een keus, en laten we wel wezen, NIET scheren is makkelijker dan WEL scheren, en GEEN haar is makkelijker te wassen dan...uh...WEL haar.
Dus gisteren is ze met de Tondeuze aan de slag geweest en ZIEHIER het resultaat!



Ik zeg: "Dat is geen baard, dat is iemand die zich niet gewassen heeft"
Zij zegt: "Staat je goed!"

En het bizarre is dat bijna iedereen het met haar eens lijkt te zijn, inclusief mijn begeleidster aan de Uni, die deze maand 43 wordt en vrijgezel is :D

Kyoko heeft trouwens ook een supercoole Chihuahua, echt, het woord is groter dan het beest zelf, genaamd Al Capone omdat het zo'n klein opdondertje is dat je hem wel een stoere naam MOET geven, wat vaak weer afgekort wordt tot 'Capo' door haar, en 'Kappie' of 'Sukkel' door mij.



En natuurlijk moeten we even een pose maken voor het nageslacht:



Ik ben dus nu tijdelijk bij haar ingetrokken min of meer aangezien die gare hond mij toch leuker schijnt te vinden, en dit betekent dat ik af en toe ook gebruik mag maken van Kyoko's scooter! En DAT is dus voor het eerst in mijn LEVEN dat ik op zo'n ding heb gezeten. Vroeger wou ik er altijd wel een, totdat ik oud genoeg was om er een te KUNNEN hebben, en toen had ik zoiets van "laat maar", maar nu ik het uiteindelijk eens geprobeerd heb, bevalt het toch wel uitstekend.
Je moet eigenlijk een rijbewijs hebben hier voor zo'n ding (is dat in Nederland tegenwoordig ook zo?), omdat je toch op de openbare weg ermee moet, maar ja, BOEIEN, ik Leef op het Spreekwoordelijke Randje, en het is toch alleen maar om naar de Supermarkt te rijden. Misschien dat ik tzt nog wel mijn rijbewijs ga halen, want dat is niet zo duur, en het is toch wel handig.

Anekdote!

Laatst kwamen we terug uit Osaka en moesten we nog even ergens wat eten, en ik had zin in Shirokiya, een keten van zogeheten Izakaya, oftewel een soort Japanse eetcafes bij gebrek aan een betere term. Dus wij naar de plaatselijke vestiging, en wij zitten zo lekker te schranzen, en ineens horen we allerlei jolijt vanuit het hokje naast ons (de tafels waren gescheiden door een soort Lamellen), waar twee oudere, licht beschonken heren levendig aan het praten waren, en waar vervolgens twee jongeren, een gozer van 22 en een meiske van 20 waren aangeschoven om mee te kletsen.
En Kyoko zat zo eens te luistervinken (het blijft toch een vrouw), en toen hoorde ze de naam vallen van een Universiteit waar haar vader, die vorig jaar is overleden, ook aan heeft gezeten, en die mannetjes waren zo'n beetje van rond dezelfde leeftijd, dus zij opent zo die luxaflex om verhaal te halen, blijkt dat 1 van die mannekes al sinds de middelbare school bij haar vader in de klas heeft gezeten!
Hadden ze bij Disney toch gelijk met dat ene liedje!

Dus hop, wij ook aangeschoven, de drank vloeide rijkelijk, adressen uitgewisseld, en ik heb nog even de patser uit kunnen hangen tegenover makkelijk beinvloedbare 20-jarigen.



Eind van de avond:
Kyoko: "Sorry dat ik de hele tijd met die mannetjes in gesprek ben geweest"
Ik: "Geeft niet, ik heb me prima vermaakt"
Kyoko: "Ja, dat zal best ja"

Haha.

Oude mannetjes!



En als er OOIT nog eens een Japanse look-alike wordt gezocht voor Adriaan (van Bassie) dan is het die meneer rechts wel! Ongelofelijk! Ik zat hem de hele tijd maar te porren om op avontuur te gaan, maar hij mompelde iets van dat ie Robin niet alleen thuis kon laten of zo.

3. De Uni

Niet veel nieuws te melden hier, gezien we in de winterstop zitten, maar toch even de huidige stand van zaken. Ik ben laatst sinds lange tijd even met mijn begeleidster wezen praten over De Toekomst, en zij wist mij het volgende te melden:

1. Voor de Master Course moet je in totaal 32 studiepunten halen, verdeeld over 2 jaar, dus voor de sneller rekenaars is dat 16 per jaar (of gewoon alles in 1 jaar, dat mag ook), en ieder Master college is 4 (!) punten, dus dat zijn 8 vakken! Over 2 jaar! En ik dacht dat ik het DRUK zou krijgen!! :D
Nou ja, natuurlijk wel met mijn onderzoek. Ik moet ook nog even goed na gaan denken wat ik wil doen, want dat onderzoeksvoorstel waarmee ik tot nu toe door alle keuringen ben gekomen, dat heeft niemand ooit gelezen volgens mij (dat verklaart wel wat) dus in principe ben ik min of meer vrij om te onderzoeken wat ik wil, zolang het maar met Japans te maken heeft, en ik zit toch vanwege mijn scriptie in Nederland vast aan het onderwerp dialect (wat ik helemaal niet erg vind).

Het is dus gebruikelijk hier om in het eerste jaar al die 8 vakken te halen en het tweede jaar te gebruiken voor het restant van je onderzoek, en belangrijker, werk zoeken, dus zo ga ik dat ook wel doen denk ik.

2. Wat betreft de verlenging van mijn verblijf hier, daar gaan de docenten niet over, maar ze wist mij uit ervaring wel te vertellen dat als een student de toelatingsexamens gehaald heeft (en dat heb ik), dat het niet logisch zou zijn om een aanvraag tot verlenging af te wijzen, anders kun je maar 1 jaar van je Master afmaken, en dat slaat nergens op.
Met andere woorden, hoewel ik natuurlijk niks met 100% zekerheid kan zeggen, is het redelijk waarschijnlijk dat ik hier NOG een jaar kom te zitten.

He Bah.

Nou, dit was een behoorlijke update dacht ik zo, ik zit hier geloof ik alweer anderhalf uur te tikken, dus nu heb ik HONGER en ga ik weg.
Misschien dat er voor 2008 nog een update komt, dus blijf kijken!